Vasthouden aan klei
De keramiek van Françoise Jeffrey
Het werk van Françoise Jeffrey is een ode aan de schoonheid van vergankelijkheid en onvolmaaktheid, geïnspireerd door wabi sabi. Ze maakt vazen en andere objecten van keramiek die herinneren aan een moederliefde.
Zelfzorg. Zo beschrijft Françoise haar sculpturen het liefst. "Als liefdevolle herinneringen, aan mezelf en aan anderen, om dapper genoeg te zijn om goed voor mezelf te zorgen. Mentaal, spiritueel en intuïtief. Het leven draait niet om het volgen van de regels van anderen. Regels mag je breken, en je mag je eigen regels maken."
Een jaar nadat Françoise haar moeder verloor, voelde ze dat het tijd was voor verandering. Vooral om uit haar hoofd te komen. Ze besloot om haar werk als copywriter neer te leggen en te onderzoeken hoe ze haar hart kon gaan volgen, en meer met haar handen kon gaan doen.
De remedie van onvolmaaktheid
Françoise raakte op het spoor van wabi sabi, een Japanse filosofie van de waardering van onvolmaaktheid, veroudering en vergankelijkheid. Het gaat om het leren zien van de schoonheid hiervan, van het niet perfect en compleet zijn. Eén van de kunsten waarmee Françoise in deze filosofie kennismaakte, was kintsugi: een Japanse traditie om gebroken aardewerk met goudlijm te repareren zodat het dankzij de breuken nog mooier wordt. "Prachtig vond ik het, metaforisch ook voor waar ik me in mijn leven bevond. Het werd de remedie voor mijn perfectiedemonen."
Van daaruit maakte ze de stap naar keramiek. "Werken met klei voelde veel vertrouwder dan ik had gedacht. Ik begon intuïtief met maken, zonder schets of plan vooraf maar wel precies zoals ik het mooi vond. Veelal in organische vormen, vertrouwend op het proces." Zo ontstonden de sculpturen uit Françoises handen: vazen in ronde, organische vormen die een vrouwelijke associatie geven en namen kregen als Modder Nature en Modder Love, verwijzend naar moederliefde.
Imperfecte eenvoud
Elke vaas of object maakt Françoise met de hand en bouw ik op uit rolletjes klei. "Een langzaam en verstild proces waarin ik iets voor het leven maak voor andere mensen. Mijn werk laat ik bewust eenvoudig en ongeglazuurd. Het is de puurheid van de vorm en de textuur van het ruwe materiaal die ik juist zo mooi vind. Voor mij wint imperfecte eenvoud het altijd van het ingewikkelde of drukke."
De keuze om mijn keramiek niet te glazuren, maakt het wel een tikje kwetsbaarder. To handle with great care, dus. "Mijn vazen zijn dan ook vooral bedoeld om als een sculptuur op een mooie plek in huis zetten om er vanaf een afstandje van te kunnen genieten.”
“Elk werk dat ik maak is een ode aan mijn moeder Betty. Het idee dat haar spirit, al is het maar een sprankje, via mijn keramiek nog steeds de wereld over zou kunnen om mensen te raken. Om mensen eraan te herinneren altijd te vertrouwen op hun intuïtie, precies zoals mijn moeder dat zo goed kon.”
De sculpturen zijn kwetsbaar maar kunnen dienen als urn, of als vaas met een enkele tak of bloem. De sculptuur is waterdicht gemaakt met een laagje bijenwas. Elke sculptuur is uniek en kan daardoor iets afwijken in formaat.
