Kies een natuurlijke kist (of mand of wade)
de Bios Urn uit Spanje en Capsula Mundi laten je anders denken
Ook al zou je er liever nooit mee bezig zijn (wie wil er immers in een kist liggen), vroeg of laat moet je de onvermijdelijke keuze maken. Dus welke gaat het worden? Licht of donker? Die strakke, of toch wat klassieker? Wat voor handvatten? Willen we er op schrijven? Of misschien beschilderen? Wordt het überhaupt wel een kist, of wil je liever in een wade worden gewikkeld? Of wordt het een mand of een baar? Of die speciale brede, voor een zijligging?
Wettelijk ben je niet verplicht tot een kist. De Wet op de Lijkbezorging zegt dat het ook een ‘omhulsel’ mag zijn. Een mand, een baar met een wade, het zou allemaal mogen. Let er wel op dat je het beleid van de (natuur)begraafplaats of het crematorium checkt, zij kunnen hun eigen vereisten hebben. Bij cremeren bijvoorbeeld dat de onderkant gelijkmatig moet zijn voor een veilige invoer in de oven, of dat het materiaal niet te snel vlam vat.
“Ik heb één principe: géén spaanplaat. Spaanplaat bevat formaldehyde en is hartstikke schadelijk voor het milieu.”
Een familie mag van mij alles kiezen. Want wie ben ik. Maar ik heb één principe: géén spaanplaat. Spaanplaat bevat formaldehyde en is hartstikke schadelijk voor het milieu. Zowel bij begraven als cremeren komen giftige stoffen vrij in de natuur. Het bizarre is dat spaanplaat kisten in de buurlanden al lang zijn verboden, maar dat deze in Nederland nog worden toegestaan.
Massief hout dus, van biobased composiet, of gevlochten wilgentenen, bamboe, een rieten mand. Er bestaat zelfs een kartonnen doos, die begint heel populair te worden als statement. Je mag ook een kist of baar zelf maken. Hoe mooi is dat. Maar wederom, let erop wat de vereisten van het crematorium of de (natuur)begraafplaats zijn.
“De kist is de cash cow van de uitvaartbranche. Wees dus kritisch, vraag om transparantie.”
Nog iets waar je op moet letten. De kist is de cash cow van de uitvaartbranche. Ik zie soms kisten op rekeningen verschijnen voor het dubbele of zelfs driedubbele van de inkoopprijs. Sommige uitvaartondernemers hebben als doel om veel geld te verdienen aan de kist, zonder dat zij er toegevoegde waarde aan leveren. Wees dus kritisch op de prijzen die je te zien of horen krijgt, vraag door, vraag om transparantie.
Ik werk zelf volgens een nieuwe stijl uitvaartondernemerschap. Ik heb geen schimmige afspraken met leveranciers, en ik verdien ook geen provisie op een kist. Ik reken de inkoopprijs, zonder marge. Mijn toegevoegde waarde is mijn begeleiding.
En nu dan die onvermijdelijke kist. Of mand, baar of wade natuurlijk. Hieronder mijn tips om je op weg te helpen met de keuze.
En dan is er dus nog veel en veel meer mogelijk…